پلی‌استیشن ۶ احتمالاً بسیار گران خواهد بود و بعید است ارتقای آن ارزش هزینه را داشته باشد.
نسخه پرو پلی‌استیشن ۵ قیمتش ۶۹۹.۹۹ دلار است که دیسک‌درایو جداگانه‌اش ۷۹.۹۹ دلار هزینه دارد. بنابراین، برای داشتن یک کنسول کاملاً کارآمد باید نزدیک به ۷۸۰ دلار پرداخت کنید (یا کمی بیش از ۸۰۰ دلار اگر پایه نگهدارنده را هم بخواهید که آن هم شامل قیمت اولیه نیست). این هزینه خودش سرمایه‌گذاری بزرگی است، اما با توجه به تعرفه‌های گمرکی دونالد ترامپ، شرایط ممکن است بدتر هم شود؛ چون سونی هشدار داده که قیمت پلی‌استیشن ۵ ممکن است مشابه ایکس‌باکس سری ایکس افزایش یابد، که قیمت آن به شکل چشمگیری، یعنی ۱۰۰ دلار، بالا رفت.
ما در آستانه عرضه پلی‌استیشن ۶ هستیم و با توجه به سابقه سونی، احتمالاً قیمت آن از پلی‌استیشن ۵ پرو هم بالاتر خواهد بود (پلی‌استیشن ۴ پرو با قیمت ۳۹۹.۹۹ دلار عرضه شد و پلی‌استیشن ۵ با قیمت ۴۹۹ دلار). اگر فرض کنیم سونی همان استراتژی مایکروسافت را دنبال کند، قیمت پلی‌استیشن ۵ پرو می‌تواند به ۷۹۹.۹۹ دلار برسد، یا همراه با دیسک‌درایو و پایه به ۹۰۰ دلار. این یعنی با افزایش قیمت نسل بعدی کنسول‌ها، احتمال زیادی وجود دارد که پلی‌استیشن ۶ با قیمت ۱۰۰۰ دلار عرضه شود (البته ممکن است نسخه دیجیتال ارزان‌تر و حدود ۹۰۰ دلار هم ارائه شود).
پیشرفت‌های هر نسل دیگر به اندازه‌ای چشمگیر نیستند که خرید نسخه جدید کنسول را موجه کنند.
نسل‌های جدید کنسول‌ها قبلاً پیشرفت‌های انقلابی بودند که به‌طور چشمگیری دنیای بازی‌ها را برای همیشه تغییر می‌دادند. سونی در سال ۱۹۹۷ با معرفی دسته‌ی پلی‌استیشن که دو جوی‌استیک آنالوگ (dual analogue sticks) داشت، مفهوم بازی کردن را متحول کرد؛ طراحی دسته‌ای تقریباً بی‌نقص که تا سه دهه بعد همچنان استفاده می‌شود. در سال ۱۹۹۸، سگا با کنسول دریم‌کست امکان بازی آنلاین اختصاصی را معرفی کرد که راه را برای سرویس‌هایی مثل PSN و Xbox Live هموار کرد. سپس جهش‌های بزرگ گرافیکی از پلی‌استیشن ۱ به پلی‌استیشن ۲ رخ داد؛ از شخصیت‌های مبهم و ساده به کاراکترهای دقیق و پس‌زمینه‌های زیبا و چشم‌نواز.
این پیشرفت‌های عظیم در کیفیت گرافیکی نسل به نسل ادامه داشت، اما با پلی‌استیشن ۴ به نوعی به سقف رسیدیم. بازی‌های آن دوران، از جمله Red Dead Redemption 2 و The Last of Us Part 2، هنوز هم به‌عنوان برخی از زیباترین بازی‌ها شناخته می‌شوند و خود کنسول‌ها تفاوت چندانی با هم ندارند، به‌ویژه با وجود قابلیت سازگاری با بازی‌های نسل قبل و پشتیبانی ادامه‌دار از آن‌ها. البته حالا فناوری نورپردازی زنده (real-time lighting) داریم، اما این پیشرفت به اندازه قدم‌های اولیه ورود به دنیای سه‌بعدی، چشمگیر نیست.
همان‌طور که در این نسل مشاهده کردیم، سونی بدون شک به حمایت از نسل گذشته ادامه خواهد داد، زیرا بسیاری از بازی‌ها به صورت چندنسلی (Cross-gen) عرضه شده و روی سخت‌افزار قدیمی به خوبی اجرا می‌شوند. تنها دلیل برای ارتقاء کنسول، تعداد اندکی بازی‌های انحصاری خواهد بود که البته بسیار کم و نادر هستند.بازی‌هایی مانند Mario Kart World (و احتمالاً GTA 6) که با قیمت ۸۰ دلار عرضه خواهند شد.
با توجه به روند فعلی بازار و محدودیت‌های پیشرفت فنی، سرمایه‌گذاری در کنسولی با قیمت هزار دلار که تفاوت چشمگیری نسبت به نسل قبل ندارد، منطقی به نظر نمی‌رسد. نسل‌های جدید کنسول‌ها زمانی نمادی از نوآوری و چشم‌اندازهای بلندپروازانه در دنیای بازی بودند، اما اکنون این روح خلاقانه کمرنگ شده و جای آن را قیمت‌های سرسام‌آور و عرضه بازی‌های تکراری گرفته است. در چنین شرایطی، بهترین گزینه ادامه استفاده از کنسول‌های فعلی است تا زمانی که تحولات واقعی و ارزشمند به بازار بازگردد.
